“Çoğu insan fazlasıyla tembeldir. Sadece kendilerini oyalayacak şeyler isterler.” diyor Walter Tevis, Alaycı Kuş’ta.
Çağımızın aşırı yoğun ve anlam yüklü hayat anlayışının yarattığı stres düşünülürse, oyalanmak biraz da bir rahatlama yöntemi olarak, kaçış aslında..
Ve gerçekten çağın hızına yetişmeye kafayı taktıysan, başarıyorsan ya da bir noktada devreler yanana dek kendini başardığına inandırıyorsan, o zaman da hayatında hiç oyalanma ânının olmadığını fark edip, tuhaf bir duygu hissediyorsun. Bir hmmm, bu ilginç işte duygusu..
Bugünkü okuma
(ve sonra da uyuyakalma) köşem
