Bugün, Ağustos'tan beri ilk defa, başparmağımın tırnağını normal insanlar nasıl kesiyorsa öyle kestim! Basit bir tırnak kırığı deyip de geçmemek lazımmış; tam 3 ay sürdü ve süründürdü.. Ama bitti çok şükür.
İnsan bu kadar basit bir dikkatsizlik sonucu yaşanan "aksaklığın" bile sonuçlarına aylarca katlanmak zorunda kalıyorsa, hayatta başımıza gelen bazı şeylerin bizi yıllarca oyalaması, hayatımızı bir noktadan kırıp bizi hiç beklemediğimiz bir başka noktaya savurması, çaresizler yaşatması ve "ah şimdiki aklım olsaydı.."larla perişan etmesi, çok normal, çok insanca bir durum değil mi?
Bugün küçücük bir derdin sonuna geldim ve hayatın "olduğu gibi devam ettiği"ne dair ilk işareti şükürle yakaladım. Müteşekkirim bu farkındalık için ve darısı hayatta beni duraklatan diğer aksaklıkların başına diyorum.....
