Bir kitabı, bir insanı sevmeden önce ve sevdikten sonra iki defa okumak, insanın içinde ne büyük anlam farklarına neden oluyor.. Ruhun büyümesi, bir yolun yürünmesi, bir eşiğin aşılması, bu mudur?
Handan; yıllar sonra çok farklı bir yerimden vurdu geçti.
Tek bir alıntı yapacağım.
"Ben ona hislerimi anlatamayacağımı hissettim, sustum."
Ve şu kelimeleri alacağım bohçama: Mutmain (satisfied'ın bugüne dek benim için hiçbir kelimede tam oturmayan, asıl karşılığı), Sakit bir yaşam (calm'ın asıl karşılığı), Gözlerindeki şule (ışıltı olarak bilirsin aslında ama daha güzeli; alev, yalım), Halaskâr (kurtarıcı), Lema (yıldızından bilirsin aslında; parlak, göz alıcı), Deraguş etmek (sarıp sarmalamak)..... ve nicesi. Enfes bir dil.. nasıl kaybettik, aklım almıyor.
Ve son olarak.
Bu kelimelerde sanki bir sihir var, dedi babam.
