İnsanın "nasılsın?" diye sorduğunda, kıvırmadan dümdüz "mok gibi" diyebileceği birileri olmalı hayatında. Sadece olduğun gibi görünebilme özgürlüğü anlamında değil, hattâ ondan bile daha çok "üzer miyim?" diye düşünmek yükünü sırtlanmadan, dümdüz bir bencil olabilme özgürlüğünü de kullanabilmek anlamında..
Çünkü bu ikincisi beni tutan. Aman o hissetmesin üzüntümü.. Aman o da üzülmesin şimdi..
İnsanlar arası mesafeleri açan asıl bu.. İncelik taşlarıyla döşeli o yol..
