Fotoğrafları nerede karşıma çıksa, dakikalarca bakıyorum, dalıp gidiyorum..
Bana en zor gelen anlarda, o evden denize bakmayı, yazmayı hayâl ediyorum..
Bu evde biri - kadın ya da erkek, bilmiyorum - bu son birkaç hafta boyunca, yazıyor. Sandığım gibi bir roman yazmıyor. Bir derginin ilk sayısını yazıyor. İslâmı yazıyor, inancı, ışığı yazıyor:
"The ethereal abode floating above the Tyrrhenian Sea where I’ve written most of the first issue of @tinwazaytun and where I’ll be hosting our first retreats this year. The opulent views make it easy to feel an overwhelming sense of connection with The Divine. Everything here points to God. Everything here has a divine fragrance. As the Quran says: “We will show them Our signs in the horizons and within themselves until it becomes clear to them that this is the truth.”
Mystics throughout time have said that they believe in God like they believe in light, not because they can see light, but because through it they see everything else. And oh what a sight! 🤎" - rymuppet (link)
Kıskanmak aklımın ucundan geçmedi. Hattâ belki imrenmek bile.. Sadece içimden "ne kadar güzel.." kelimeleri geçti ve bu fotoğraflara bakıp hayâller kurmak bana yetti. Çünkü işte bu kadar basit benim istediğim. Böyle sonsuzluğa açılan taş bir dam.. İmkânsız falan değil..
Kim bilir bir gün olur belki, belki sen de gelirsin, "haydi çayı koy, yarım saate geliyorum" dersin.. Çayı koyarım, iki sandalye koyarım tahta masama, bahçeden mevsimine göre incir, iğde, üzüm, mandalina, nergis..
Mutluluk bu olur.
ekleme. demin kısaca mesajlaştık fotoğrafların sahibi yazan kadın'la. bir retreat (huzur kampı) yapacakmış bu mekânda, sadece biz kadınlar için. sen de kadınsan diyorum.. ilgilenirsen yani.. yazsana bana. ben sanki gitmeyi istiyor gibiyim astronomik bir rakam çıkartmazsa..
