Bazen tek başıma olmak bana öyle iyi geliyor ki..
Bazen de gelmiyor.
Sarışını misal, bir akşam vakti, tek başıma görüyorum. Tek başıma seviyorum.
Çok sonra, eve geldiğimde ve fotoğrafı büyütüp ağacın ardındaki kadının yüzündeki tefekkürü gördüğümde fark ediyorum; aslında o anda hiç de tek başıma olmadığımı, tek başıma görmediğimi, sandığım gibi tek başıma sevmediğimi.
Ve o kadının varlığına nedense, çocukça seviniyorum.
