Rita, Parkinson + hastası olan annesi Elena'nın tedavisinin devlet tarafından karşılanması gerekirken, doktorun el yazısını okuyamayan memurun 1 yerine 7 yazması sonucu bu tedaviyi alamayacağını fark ediyor. Sekreterler bu yanlışı düzeltemeyeceklerini, en baştan kayıt olunup yeniden doktor randevusu alınması gerektiğini söyleyerek Rita'yı bürokrasinin çıkmaz sokaklarına atacakken, doktor kapıda beliriyor ve kağıttaki rakamı düzeltiveriyor.
Kendini her şeyi en baştan göğüslemeye alıştıran Rita, bunun karşısında gözyaşlarına boğuluyor... Onu ağlarken gören erkek arkadaşı, annesi Elena'ya "ne oldu?" diye soruyor. Elena sakince: "hiç. sadece bize iyi davrandılar.." diyor.
Minnet hüznü diye bir kelime yok, ben uydurdum. Ama duygusu var.. Yaşamışsındır mutlaka, oturmuş şükretmeyle karışık bir boşalma yaşamış, hüngür hüngür ağlamışsındır.. Ya da burnunun ucu sızlamış, boğazına bir yumru takılmış, gözlerin nemlenmiş ve içinden güçlü bir minnet, bir teşekkür geçmiştir.. Olmuştur mutlaka.
Neden bu duyguyu tam anlatan bir kelime yok ki?
