Akşam yavaştan inerken, dişleri takırdasa da dağdan ayrılmak istemeyenler burada mı? Yılın ilk kayağıydı bugün. Güneşli ama buzzzz gibi keskin dağ havası, yanaklarımızı elma elma yaptı..
Ebeveynlik; yeteneğini ve bilgini çocuğuna aktarmak ve dünyanın bir tık olsun ileti gitmesine katkıda bulunmak mıdır? Yoksa sadece birlikte eğlenmek için mi yapılır çocuk? Sanki sadece ebeveynliğin değil, yaşamın da anlamı bu iki sorunun cevabı arasında gizli..
Cevabım da sanki şu; önce yeteneği aktarır / görevini yaparsın, sonra o yeteneği kendi keyfin için de kullanır, yaşamı yaşanılır kılmak için, eğlencenin dibine vurursun. Emeksiz keyif olmuyor...
Günün en "gönlü kala kala vazgeçmek" bilgeliği ise, en küçüğümüzden: "Biz bir takımız anne. Birimiz yorulunca diğerlerimiz de kaymayı bırakmalı.."
Sen ne zaman büyüdün de benimle takım oldun, bacaksız?
