21 Aralık'taki en uzun geceden sonra, gündüzler yavaş yavaş uzamaya başlıyor fakat bu sabaha dek bu hissedilecek düzeyde değildi. Bu sabah evden çıkarken yine zifiri karanlık olmasına rağmen, 3-4 dakika sonra doğudan gelen pembelik beni şaşırttı ve çok mutlu etti! Demek ki en zor kısmı atlattık..
Mojo listeme "gündoğumunu izlemeyi" koymadığımı hatırlatan ve eklememi önerenler oldu ve haklılar, gün doğumunda insanı mutlu eden bir sihir var. Fakat ben özellikle koymadım, çünkü gün hakikaten "doğabiliyorsa", yani güneş azıcık da olsa pembeleştirebiliyorsa, asla kaçırmam, her gün izlerim. Okul yolu üzerinde böyle bir şansım var. Her sabah bu manzaraya sahibim:
Sadece bazı günler ya da hatta haftalar, güneş doğmuyor. Siyah başlıyor, gri geçiriyor, siyah bitiriyoruz günü.. Bu mojomu çok dibe çeken bir durum olsa da, ara sıra şu manzaraya geri kavuşunca, insana "eşeğini kaybedip geri bulma" hissiyatı verdiği için, sanki çok daha değerli oluyor... Bu sabah gibi.
