Burada biraz daha özgür yazıyorum. Kim ne der demeden. Çünkü kimseye söz hakkı vermiyorum :) Fakat bazen, çok da yalnız hissediyorum.
Olivia Colman'ın baş rolünü oynadığı Elena Ferrante'nin aynı isimli romanından uyarlanan "The lost daughter"ı izledim üç gün önce. Etkisini üzerimden atamıyorum.
Film 2 saatse, 3 saat de üzerinde yazılmış çizilmişleri okudum. Spoiler vermemek adına yazmayacağım ama filmi izleyen ya da kitabı okuyan bir başka kadın varsa şu an bunu okuyan, had safhada üzerinde konuşma ihtiyacı içindeyim..
Had safhada.
