Ara sıra (özellikle perişanlık dönemlerimde) aklıma gelen, kariyerinin en unutulmaz sahnelerinden biridir bu:
Tilda'dan vaz geçemiyorum.. Sanırım gelmiş geçmiş, tüm zamanların en beğendiğim kadın oyuncusu çünkü yüzü başlı başına bir sanat eseri. Tiyatro altyapısını hissettiren bazı oyuncular vardır, kaliteyi yukarıya çeken, birbiriyle çelişen rollerin tamamının altından aynı özgüvenle çıkabilen. Tilda kesinlikle böyle biri. "Benim kadınlarım"dan biri..
The Human Voice'u izledim geçenlerde.
Üstüne, bunu okudum. Film için zaten söyleyebileceğim tek kelime: Almodóvar. Bu adamdan vazgeçemiyorum. Tilda'dan da.. Güzel bir iş çıkartmışlar.
Fakat filmden sonra yine beynim döndü dolaştı gerisin geriye fotoğraftaki sahneye vardı..
Sonra kalktım, duş aldım, içime dantelli VS'larımdan birini dışıma ise koyu yeşil el örgüsü elbisemi giydim, gözlerime kurşunî renkli kalemimi, dudaklarıma kıpkırmızı rujumu sürdüm, artık benle özdeşleşen 15 senedir kullandığım parfümümü de sıktım ve tamam dedim. Hasta da olsan, güzel hisset kendini.....
İyi geldi.
